Narty biegowe po raz pierwszy

Tak się złożyło, że w tym sezonie większość weekendów spędzamy z Ewą w Jakuszycach na nartach biegowych. Zabawa jest przednia. A jak człowiek ma frajdę, to czasem podejmuje próby zaciągnięcia na wyjazd kogoś ze znajomych. Na ogół te próby kończą się niepowodzeniem, bo akurat w tym czasie znajomi planują ugotować zupę, poszukać pudełek, co je kiedyś pogubili, albo że będzie ich bolał lewy łokieć. Krótko mówiąc powiększają target marketingowców zwany couch potato ;)

Jest jednak niewielka grupa desperatów, którzy decydują się na wyjazd. W rozmowach przedwyjazdowych często twierdzą uparcie, że jeździli na nartach, że znają te klimaty, że mam się wyluzować i wszystko będzie spoko. Dopiero po wytrzeźwieniu dociera do nich ta subtelność – jedziemy na narty biegowe a nie zjazdowe. Tym samym będziemy biegać a nie zjeżdżać. Wtedy często padają trudne pytania: „To co my mamy zabrać? Czy my się w ogóle do tego nadajemy?”

I właśnie dla wszystkich, którzy zamierzają zacząć bieganie na nartach postanowiłem napisać parę wskazówek. Tak na dobry początek. Nie żebym czuł się ekspertem – co to, to nie! Robię to bardziej z lenistwa, na wypadek, gdyby ktoś z couch potato zdecydował się jednak dołączyć w kolejny weekend. Wtedy zamiast klepać na nowo maila w poradami wyślę delikwentowi link. No to do dzieła.

Co to znaczy „jeździć na biegówkach”?

Ten zwrot najczęściej budzi straszliwe skojarzenia: "Będę musiał gonić bez sensu po lesie, spocę się, po czym na końcu zderzę z drzewem, zasłabnę i zamarznę". Na szczęście zarówno ta obiegowa nazwa, jak i skojarzenia nie mają wiele wspólnego z rzeczywistością. Początkujący narciarz biegowy ani nie pojeździ (tak jak być może robił to wcześniej na zjazdówkach) ani nie pobiega (tak jak biatlonista na ekranie Eurosportu). Ale również nie zrobi sobie krzywdy.

Narciarstwo biegowe to sport, w którym o tempie ruchu decydujemy sami. Na biegówkach można niespiesznie spacerować po przygotowanym szlaku, można pokonywać długie dystanse wśród dzikiej przyrody, ale można też wypruwać sobie żyły w biegach na zawodach. Jak kto lubi. Wystarczy znaleźć swój sposób i cieszyć się życiem.

Początki na biegówkach to "turystyczne szuranie". Na początku idzie dość powoli, ale jest przyjemne i w fajnym gronie można się nieźle bawić. Wielu poprzestaje na tym etapie, ale warto zainwestować w instruktora, który pokaże nam drogę do sportu.

Warto wiedzieć że:

• Bieganie na nartach jest sportem mało urazowym. W najgorszym wypadku narciarzowi grozi wywrotka na śnieg. Ryzyko zderzenia z innym narciarzem jest nieporównanie mniejsze niż na nartach zjazdowych lub snowboardzie.
• Podczas biegania na nartach pracuje wiele mięśni. Również te, których wcześniej nie podejrzewalibyśmy o przydatność w sportach zimowych. Sam pamiętam swoje zdziwienie gdy po pierwszych długich biegach pojawiły mi się zakwasy w… plecach.
• Ten sport daje pełną możliwość bycia w środku przyrody. Celowo nie używam wytartego zwrotu „obcowanie z przyrodą”. Na biegówkach człowiek jest całkowicie zanurzony w zimowym lesie lub łące. I na dobre lub złe jest częścią tego skrawka przyrody.
• Koszty uprawiania tego sportu są niższe niż koszty jazdy na nartach zjazdowych lub snowboardzie. Odpada zakup karnetów na wyciągi, sprzęt można kupić na giełdzie za grosze, a strój do biegania większość z nas ma w szafie (nawet jeśli o tym jeszcze nie wie).

Czy wyciąg narciarski daje szczęście?

Trzeba rozprawić się z obiegową opinią, wygłaszaną przez osoby, które wprawdzie lubią sporty zimowe, ale nigdy nie próbowały użyć nart biegowych: „E tam, to nie dla mnie. To taki nudny sport dla emeryta. Ja muszę poczuć tę prędkość, muszę zjeżdżać z góry. Nie, nie, bieganie po płaskim nie daje frajdy.” Sam bardzo lubię narty zjazdowe, czyli tzw. „normalne”. (Przez jakiś czas byłem nawet członkiem sekcji narciarskiej AZS-u UWr). Moje zdanie jest takie – bieganie na nartach daje inny rodzaj przyjemności niż zjazdy. Porównywać można wszystko (również młotek z obcęgami), ale nie zawsze ma to sens. Na narty biegowe wybieramy się, by pokonać własne słabości, poprawić kondycję, wreszcie postać w lesie i pogapić się na ośnieżone drzewa w zupełnej samotności. Wyciąg, karnet, nachylenie stoku i kask na głowie nie są do tego zupełnie potrzebne. Ostatecznie jedno nie wyklucza drugiego – po spędzeniu kilku godzin na trasach biegowych można odpocząć i wybrać się na pobliski stok (np. na nocną jazdę). A zapalonym zjazdowcom i snowboardzistom polecam wypróbowanie biegówek. Zapewniam – wielu z Was zmieni zdanie o tym sporcie i pozna lepiej własną anatomię :)

Fajnie jest biegać!

W każdą niedzielę zaczynam odliczanie do kolejnej soboty. W tą sobotę również wsiadam do auta i pędzę do Jakuszyc na całe dwa dni biegania. Tym razem z dwójką dzielnych znajomych. Został jeszcze tylko jeden dzień :)

W kolejnym odcinku napiszę, jak się przygotować do pierwszego biegania, od czego zacząć, czy i co kupować przed pierwszym wyjazdem.